In de kern zijn wij mensen allemaal hetzelfde. We zijn sociale wezens en hebben meer gemene delers dan we vermoeden. Uiteindelijk heeft namelijk iedereen behoefte aan verbondenheid en genegenheid. Toch voelen veel mensen zich alleen, ‘niet thuis’, eenzaam of ontheemd. Het voelt alsof er voor hen geen plekje is. Maar daarin zijn zij niet alleen. Ze weten het gewoonweg nog niet van elkaar.
Met BRAVICO volg ik mijn hart. En dat hart stroomt over van de dromen en idealen. Mijn leven was echt niet altijd een feestje, en die kloteslingers kon ik ook niet vinden. Ik ken de klappen van de zweep, de ups en de downs, de tegenslag. Geloof me, mijn incasseringsvermogen heeft meerdere keren op de rand van een pijnlijke knock-out gestaan. Maar weet je? Ik gaf niet op en besloot mijn rauwe randje op te poetsen aan het leven. Daar ga je namelijk ontiegelijk van stralen.
